Responsive Image
دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی، که در آن دوره با نام دانشگاه ملی ایران خوانده می‌شد، از مهر‌ماه ۱۳۳۹ به‌همراه دانشکده «بانکداری و علوم اقتصادی مالی»، به‌عنوان نخستین هسته‌های این دانشگاه شروع به‌کار کرد.[۱] علی شیخ‌الاسلام و مسعود جهان‌آرا از مؤسسان این دانشکده بودند. این دانشکده پس از آن که در سال ۱۹۶۵ تکمیل‌شد به‌ ساختمان فعلی منتقل‌شد. از زمان تاسیس، فعالیت این دانشکده با پذیرش دانشجوی کارشناسی‌ارشد مهندسی معماری آغاز شد و در سال 1355- ۱۳۵۴ علاوه‌بر‌ این دوره در مقطع کارشناسی نیز اقدام به‌ تربیت نیروی انسانی متخصص و مورد‌‌نیاز کشور کرد. پس از انقلاب‌فرهنگی، پذیرش دانشجو در دوره کارشناسی معماری متوقف و دانشکده فقط در دوره کارشناسی‌ارشد دانشجو پذیرفت. همزمان دوره کاردانی معماری نیز در دانشکده برپا شد. البته این دوره در سال‌های بعد متوقف شد. در سال تحصیلی ۱۳۵۷–۱۳۵۶ رشته کارشناسی‌ارشد برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای نیز به رشته‌های دانشکده افزوده شد. از سال ۱۳۸۲ به‌جای دوره کارشناسی‌ارشد معماری پذیرش دانشجو تنها در دوره کارشناسی معماری صورت پذیرفت. البته دوره کارشناسی‌ارشد ناپیوسته معماری از دو سال بعد شروع به فعالیت نمود. این دانشکده از سال ۱۳۷۲ در دوره دکترای معماری و از سال ۱۳۸۴ نیز در دکترای رشته طراحی شهری دانشجو پذیرفته‌ است.