دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی، که در آن دوره با نام دانشگاه ملّی ایران خوانده می‌شد، از مهر ماه ۱۳۳۹ به همراه دانشکدهٔ «بانکداری و علوم اقتصادی مالی»، به عنوان نخستین هسته‌های این دانشگاه شروع به کار کرد.[۱] علی شیخ الاسلام و مسعود جهان آرا از مؤسسان این دانشکده بودند. این دانشکده پس از آن که در سال ۱۹۶۵ تکمیل شد به ساختمان فعلی منتقل شد. از زمان تأسیس، فعالیت این دانشکده با پذیرش دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری آغاز شد و در سال ۵۵ - ۱۳۵۴ علاوه بر این دوره در مقطع کارشناسی نیز اقدام به تربیت نیروی انسانی متخصص و مورد نیاز کشور کرد. پس از انقلاب فرهنگی، پذیرش دانشجو در دوره کارشناسی معماری متوقف و دانشکده فقط در دوره کارشناسی ارشد دانشجو پذیرفت. همزمان دوره کاردانی معماری نیز در دانشکده برپا شد. البته این دوره در سال‌های بعد متوقف شد. در سال تحصیلی ۱۳۵۷–۱۳۵۶ رشته کارشناسی ارشد برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای نیز به رشته‌های دانشکده افزوده شد. از سال ۱۳۸۲ به جای دورة کارشناسی ارشد معماری پذیرش دانشجو تنها در دوره کارشناسی معماری صورت پذیرفت. البته دوره کارشناسی ارشد ناپیوسته معماری از دو سال بعد شروع به فعالیت نمود. این دانشکده از سال ۱۳۷۲ در دوره دکترای معماری و از سال ۱۳۸۴ نیز در دکترای رشته طراحی شهری دانشجو پذیرفته‌است.